Als de zon aan de horizon verschijnt, en de eerste zonnestralen het land beschijnen, zingt een kleine Elf die hoog boven op een berg woont, haar ochtendlied.

De vogels worden wakker en zingen vrolijk met haar mee.

Sanne, een klein meisje die aan de waterkant ligt te slapen word wakker.

Ze glimlacht.

Het is heerlijk om elke morgen wakker gezongen te worden door de kleine Elf.

Dan kijkt het meisje naar het water. De Water-Engelen die nog hand in hand op het wateroppervlak liggen, worden langzaam wakker.

De Water-Engelen lijken op een meermin, alleen zijn ze veel kleiner en hebben ze vleugels. Ze behoren tot de groep Engelen die in de Hemelen wonen.

Alleen wonen zij in een waterwereld, dat vlak bij de waterwereld in de Hemel ligt.

Als het volle maan is, gaan ze plat op hun rug liggen en houden ze elkaars handjes vast. Hun lange witte haren waaierden dan over het kabbelde water heen, en zodra de zon onder gaat gaan ze heel zachtjes hummen.

“Hmmmmmm, Hmmmmmm, Hmmmmmm.”

Sanne had dit al eens eerder meegemaakt. Ze mocht met de Water-Engelen mee op reis. Ze was via de rivier samen met hen de zee in gezwommen.

Daar had ze haar beste vriend Alba de Albatros leren kennen en hij reisde met hen mee. De Water-Engelen zwommen in formatie samen met de dolfijnen en de walvissen richting de helende wateren. Eenmaal daar aangekomen, mochten ze onderwaterreizen maken en zag ze hoe het paringsritueel hoog in de lucht gehouden werd. Prachtig vond Sanne dit. Ze had zoveel vrienden gemaakt waar ze ook weer afscheid van moest nemen. De reis ging namelijk verder.

Zo zwommen ze de kanalen binnen om zo midden tussen de hoge bergen het meer in te zwemmen.

Sanne die aan de waterkant zat, dacht terug aan die fantastische reis.

Ze had een beetje heimwee. Het mooiste vond ze toch de Hemelse reizen midden in de nacht. Ze mocht dan samen met de Water-Engelen mee naar de Hemelse sferen wanneer het volle maan was. Dan humde ze met de Water-Engelen mee, en aan de andere kant van de sluiers stond de Gouden-Engel die haar opwachtte.

Hij heeft haar de Hemel laten zien.

Er is zelfs een boek over haar en Alba en de Water-Engelen geschreven, want Jolanda de schrijfster van het boek, reisde in het verhaal gewoon met hen mee.

Ja, heel bijzonder was het allemaal.

Nu zat Sanne aan de waterkant. Ze wilde nog eens een maanritueel meemaken en vanavond is het volle maan.

Ze keek naar de Water-Engelen die nu allemaal wakker waren geworden en begonnen te spelen en plezier te maken met de kleine Water-Engel Baby’tjes.

Vertederd keek Sanne naar dat kleine grut.

Dan draait ze haar hoofdje naar jou als lezer en vraagt: “Ga je vanavond met mij mee? Je hoeft bij het naar bed gaan, alleen maar in jezelf te gaan hummen.

Je zal dan opgehaald en meegenomen worden naar de werelden van het licht.

Je zal de Hemelen van liefde binnen treden, en je zal aangeraakt worden.

Laat je meevoeren naar dat zuiverste licht dat dan op je schijnt, en laat het je thuisbrengen. Want de werelden van licht, zijn dichter bij je dan je denkt.

Neem je mijn uitnodiging aan? Ga je met mij mee?”

~

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger