Sint zit aan zijn bureau met zijn handen in zijn haar.

Voor hem liggen de verlanglijstjes die hij van Verlanglijstjes-Piet heeft gekregen.

Sint weet het opeens niet meer, hij is ook zó oud.

Hij pakt een lijstje en ziet er cadeautjes op staan waarvan hij niet weet wat het is.

Speelgoed met vreemde en ingewikkelde namen.

“Wat is er Sinterklaas?” vraagt Verlanglijstjes-Piet.

“Ik begrijp het niet meer”, zegt Sint.

“Waar zijn die lijstjes met blokken, poppen, brandweerauto’s en prikblokken gebleven? Een tol is toch een heel mooi cadeau?” Sint kijkt Piet vragend aan.

“Nou Sint, u moet wel een beetje met de tijd meegaan hoor?

Als u dat niet doet, dan loopt u achter, en begrijpt u straks niet meer welk cadeau een trend is.”

“Oh, jij ook altijd! Dus ik moet met de tijd mee?!

Wat is er mis met vroeger?

Dat hele families bij de haard zaten met warme chocolademelk en speculaas?

En dat er opeens heel hard op de deur werd gebonsd en dan alle kinderen door elkaar heen renden en joelden van de spanning?

En ze dan blij waren met één of twee cadeautjes?”

“Nou Sint, nu overdrijft u toch wel een beetje.

De kinderen zijn nog steeds blij als we komen.

Het is nog steeds één groot familiefeest.”

Sint pakte één voor één de lijstjes op en schudde zijn hoofd.

“Weet je wat Verlanglijstjes-Piet, je regelt het maar! 

De tijd gaat te snel voor mij!

Ik verlang opeens naar vroeger, toen alles nog gewoon was!”

En Sint liep opgewonden de kamer uit.

Verlanglijstjes-Piet ging achter het bureau van de Sint zitten en bekeek de verlanglijstjes één voor één. 

Ergens had de Sint ook wel gelijk, maar vroeger was er minder keus.

Nu werd er elk jaar een nieuwe gadget gemaakt en was er een nieuwe hype, waar elk kind aan mee wilde doen.

Niets was meer blijvend.

Verlanglijstjes-Piet keek naar al die lijstjes en glimlachte.

Ja, vroeger was alles inderdaad veel simpeler en zo lekker gewoon.

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger