~Vechten tegen angst~

 

Als een vrouw wakker word, stapt ze uit haar bed en kijkt door het raam naar buiten.

Het beloofd een mooie dag te worden, en ze hoort de vogels hun ochtendlied zingen.

De warmte van de eerste zonnestralen strelen haar gezicht, en ze voelt zich heel even gelukkig. Langzaam word haar denken wakker en de gedachtes komen één voor één door haar hoofd voorbij.

Het zijn geen leuke gedachtes en de vrouw word onrustig.

De angst die aan deze nare gedachtes vastzit heeft haar gelijk in zijn greep.

De vrouw loopt wat zenuwachtig bij het raam weg en kijkt verschrikt om haar heen.

Deze angst in haar zorgt ervoor dat ze er een beetje van in de war raakt en niet meer bij haar eigen gevoel kan komen.

Opeens denkt ze terug aan het moment dat alles begon.

Ze was jong en had veel meegemaakt.

De pijn vanuit haar jeugd, het gevoel er niet bij te horen en ook nog eens overal de schuld van te krijgen, was het moment dat de angst vat op haar kreeg.

Ze was bang dat als ze niet deed wat ze van haar vroegen, dat ze haar zouden laten vallen en dat ze er dan alleen voor stond.

Dat was de reden waarom zij zich altijd maar weg bleef geven.

Zo had ze angst om alleen te zijn, ze had angst om niet geliefd te worden, ze deed er alles voor om maar geliefd en aandacht te krijgen en ze was zo bang voor conflict.

De vrouw bedacht zich opeens, alles wat ik als jong meisje heb geprobeerd heeft nooit geholpen. Het zorgde eigenlijk ervoor dat ik me nog eenzamer voelde, omdat ze nog meer macht over me kregen.

Zelfs toen ik trouwde stonden ze aan de zijlijn van mijn leven, en probeerden ze de baas en de controle over mij te blijven houden.

Maar de angst om alleen te blijven of om verstoten te worden was nog steeds aanwezig. Alleen was de angst gegroeid en steeds groter geworden.

Nu was de angst zo groot geworden, dat ze overal angst voor had.

De angst liep al haar hele leven naast haar en hield haar stevig bij haar hand vast.

Bij alles wat ze nu deed zei de angst: “Kijk uit, daar kun je ziek van worden!”

Of hij zei: “Doe nu maar wat ze van je vragen, of wil je soms dat ze boos op je worden? Als je er wat van zegt, dan zijn ze kwaad op je en dat wil je toch zeker niet?”

De vrouw voelde dat ze alles wat ze deed vanuit angst deed.

Het waarschuwde haar voortdurend voor alles.

Nee, haar leven was niet veranderd. Ze deed nog steeds alles voor anderen om de lieve vrede te bewaren. Ze cijferde zich volledig weg en de mensen liepen nog altijd over haar heen. Omdat de angst steeds groter werd, en dat ze nooit eens voor haarzelf durfde op te komen, hadden ze nu volledige controle over haar.

Maar de angst was niet de enige die naast haar stond.

Aan de andere kant van haar stond een prachtige Engel.

Hij liet haar iedere keer op subtiele wijze inzien, dat waar ze nu mee bezig was, niet goed was. Hij gaf haar de inzichten, en de vrouw werd bewust dat ze het al die tijd niet goed deed, en dat als ze hier mee doorging, zich steeds meer verwijderde van haar eigen ware zelf.

Er was een strijd in haarzelf aan de gang, en haar ogen gingen steeds meer open, en ze werd zich steeds meer bewust van het gene wat haar angst gecreëerd had.

Ze zag nu in dat mensen misbruik van haar maakte, ze zag hun spel wat ze speelde, en ze zag hun dominantie en hun onvolwassenheid.

Ze namen geen verantwoordelijkheid voor hun eigen leven, maar legden steeds hun verantwoordelijkheid bij haar neer.

Steeds als iemand dat deed, dan wist ze dat dit niet goed was, omdat haar Engel haar liet inzien wat er opdat moment gebeurde.

Maar de angst aan de andere kant van haar was op dit moment nog steeds sterker.

Het gevecht dat in haar hoofd gevoerd werd, daar stond zij middenin.

De vrouw had altijd de angst naast haar laten regeren, maar wat als ze nu eens meer naar de Engel ging luisteren. Wat kan hij haar vertellen?

Ze ging op het randje van haar bed zitten en luisterde.

Ze zag dat ze haar hele leven vanuit een bepaalde angst geleefd had, en dat deze angst het gevolg was waar zij zich nu in bevond. Ze was hem altijd dienstbaar geweest, net als ze bij ieder ander was geweest.

Opeens vroeg de Engel aan haar: “Hoe zal jij je voelen als je de angst loslaat?

Wie ben je dan?” De vrouw dacht eens na en ze had eigenlijk geen idee.

Ze wist niet wie ze was zonder die angst!

“En als je nu eens ‘nee’ tegen de angst zegt, wat gebeurt er dan?” vroeg de Engel weer. De vrouw raakte gelijk in paniek.

“Dan ben ik bang dat ik iedereen kwijt zal raken.”

“Dus, zo houd je angst jou dus in bedwang, zo chanteert hij jou!

Hij zegt eigenlijk: ‘Als je mij negeert, dan gebeuren er erge dingen.

Mensen worden boos en ze gaan schreeuwen en verdwijnen uit je leven.’

De mensen die hun eigen verantwoordelijkheid niet op zich nemen, en deze altijd aan jou hebben gegeven, zullen hier inderdaad niet blij mee zijn”, en de Engel legde even zijn hand op haar hoofd neer, “maar jij bent niet verantwoordelijk voor hun leven.

Natuurlijk gaan ze om hen heen slaan als een klein kind in de supermarkt die zijn zin niet krijgt. Ze gaan gillen en verwijten maken, maar wat je eigenlijk doet is hun de verantwoordelijkheid teruggeven over hun eigen leven.

Je geeft daarbij ook hun angst mee terug, omdat ze net als jij de angst hebben om hun eigen verantwoordelijkheid over hun eigen leven, niet durven op te pakken.

Door nee te zeggen tegen de angsten en door in je kracht te staan, zal het in het begin even moeilijk zijn. Je gaat namelijk iets loslaten dat altijd de baas over je is geweest, en uiteindelijk zal het je steeds sterker maken.

De mensen die je los hebt gelaten kunnen dan hun eigen weg bewandelen en hun eigen levenslessen onder ogen zien. Mocht je de angst toch blijven dienen, dan versper je de weg van de ander en die van jezelf.”

De vrouw op het bed huilde zachtjes en ze wist dat de Engel naast haar gelijk had.

Ze wist dat hij net zolang door zou gaan met inzichten geven, dat ze op een dag niet anders kon dan voor haar eigen liefde te kiezen door ‘nee’ te gaan zeggen.

Ze zal dan de consequenties die daaraan vast zitten moeten leren accepteren, en ze wist dat als ze gaat veranderen, alles en iedereen met haar mee veranderde.

Daar was ze bang voor, en ze voelde dat de angst in haar het weer langzaam overnam, en de Engel van liefde wachtte geduldig, totdat de vrouw op een dag ‘nee’ durfde te zeggen.

 

 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger