Trippel trappel trippel trap.

Evelien kijkt omhoog naar het plafond, ze heeft dit geluid nog nooit eerder gehoord, maar vandaag is ze de Sint en Piet te slim af.

‘s Middags was ze even gaan liggen en in slaap gevallen. 

Net voordat mama haar slaapkamer binnenkwam, was ze wakker geworden. 

Ze had toen haar boek gepakt en was gaan lezen.

Nu ze die middag had geslapen, zou ze het vanavond langer vol kunnen houden.

Ze wilde graag zien, of Piet werkelijk de huiskamer binnen kwam via de haard.

 

Het was al heel laat en haar slaap begon nu toch te komen.

Ze gaapte wat en probeerde wakker te blijven.

Ze keek door het raam naar buiten waar de maan vol was, maar nergens zag ze de Sint en zijn Pieterbazen. 

Net op het moment dat de slaap haar in wilde halen, hoorde ze dit magische geluid.

Trippel trappel trippel trap. Dat moest het paard van Sinterklaas zijn!

 

Snel kroop ze onder haar dekbed vandaan en liep heel zachtjes de trap af naar beneden. 

Ze hoorde wat gestommel in de kamer en op haar blote voetjes liep ze de hal door richting de kamer.

Om de hoek van de deur keek ze de woonkamer in.

Het maanlicht verlichtte de woonkamer en Evelien zag dat Piet daar stond.

Hij had haar schoentje in zijn hand, haalde het stro en winterwortel eruit en zette het schoentje terug voor de haard.

Op tafel stond een beker melk en een schoteltje met heerlijke speculaas en marsepein.

Geduldig at en dronk Piet alles op.

 

Opeens keek Piet op. 

Hij had toch duidelijk iets gehoord?

Op zijn tenen liep hij door de kamer heen en in iedere hoek bleef hij even staan om te luisteren.

Nadat hij de laatste hoek had beluisterd haalde hij zijn schouders op en liep terug naar de haard.

Uit zijn zak haalde hij cadeautjes tevoorschijn en legde deze naast het schoentje neer.

 

Evelien keek toe en zag hoe Piet één voor één de cadeautjes tevoorschijn haalde.

Ze wilde zó graag een pop en op het moment dat Piet de pop tevoorschijn haalde, ontglipte haar een klein gilletje. 

Piet wist allang dat hij begluurd werd, maar zei niets.

Hij deed net alsof hij haar niet gehoord had.

Hij pakte een pen en papier van het bureau en schreef:

 

Lieve Evelien,

 

Ik heb je wel zien gluren en bij de deur zien staan. 

en in de middag te gaan slapen, alleen maar om mij gade te slaan.

Weet mijn kleine Evelien, dat Pieten slim zijn en heel stil,

en heel goed weten wat jij van Sint en de Pieterbazen wil.

Hier een mooie pop zo lief en zacht,

een vriendin die met je huilt en met je lacht.

Ga nu toch slapen mijn lief kind, 

anders vertel ik het aan de goede Sint.

Want laat dit ons geheimpje zijn,

bedankt voor de melk, koekjes en marsepein. 

 

Afzender, Piet (ps. Je pop draagt de naam Pieternel)

 

Piet legde het briefje in haar schoen en legde er nog wat snoepgoed bij. 

Daarna kroop hij terug de haard in. Hij klom naar boven, en weg was hij.

 

Evelien kon zich niet meer inhouden en rende op het briefje af dat in haar schoen lag.

Ze deed een klein schemerlampje aan en las wat Piet geschreven had.

Ze moest lachen en naast haar schoen lag een prachtige lappenpop.

Stevig drukte ze de pop tegen zich aan en zei: “Dank je wel Piet.”

Opeens kwam het hoofd van Piet tevoorschijn. 

Hij hing ondersteboven in de haard, met zijn hoofd naar beneden.

“Graag gedaan kleine meid!”, en weg was hij weer. 

 

Evelien is nu een oude dame en nog altijd heeft ze de lappenpop.

Met regelmaat kijkt ze de pop aan, omdat er zoveel mooie herinneringen aan vastzitten.

Ze is er dankbaar voor, dat ze ooit een pop heeft gevraagd voor Sinterklaas en dat ze deze pop van Piet gekregen heeft. 

 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger