“Wat is er mijn kind?” vroeg de oude man aan zijn kleindochter.

“Kun je niet slapen?”

Het kleine meisje haalde haar schouders op.

“Ik weet het niet opa, ik denk te veel aan de mensen die straks met kerst alleen thuis zitten. De mensen die geen kinderen hebben, of te ver weg wonen en daarom de kerstdagen alleen door moeten brengen. Dat maakt mij zo verdrietig opa.

Ik moet er niet aan denken dat iedereen gezellig bij elkaar zit en kerstfeest viert, maar dat er ergens een man of een vrouw alleen thuis zit.

Er is geen kerstboom die gezellig in de kamer staat met glinsterende lichtjes aan, geen cadeautjes en geen gezellig samen zijn.

Voor je uit starend en je alleen voelen. Je niet geliefd voelen, hoe erg is dat opa?

We willen zo graag vrede op aarde, zo graag één zijn met elkaar, maar waarom vergeten wij deze mensen! Kunnen we niets voor hen doen opa?”

Opa dacht eens na.

Bij hem in het bejaardentehuis waren ook veel oude mensen die eenzaam waren, maar hier vierden ze toch een beetje kerst.

Ze konden er met elkaar toch nog iets gezelligs van maken, maar de mensen die nog zelfstandig woonden, dat was een groep die werd vergeten.

“Ik weet het niet mijn kind. Ik vind het zelf ook moeilijk om hier een oplossing voor te vinden. Maar je moet nu gaan slapen kind, het is al laat.”

Het meisje sloeg haar armpjes om de hals van opa en zei: “Welterusten opa.”

Opa gaf haar een zoen en deed het bedlampje aan, daarna liet hij de deur op een kier en liep bij de slaapkamer van zijn kleindochter vandaan.

Hij liep de woonkamer binnen, nam plaats in een comfortabele fauteuil en wachtte totdat zijn zoon en schoondochter weer thuis zouden komen.

Hij woonde dicht bij hen in de buurt in het bejaardentehuis, maar paste geregeld op zijn kleindochter.

Inmiddels dacht hij na over wat zijn kleindochter zo bezig hield.

Hij was gezegend met een lieve zoon die hem altijd ophaalde en ook met de feestdagen niet vergat, maar hij wist dat er mensen waren die zo graag iets van liefde konden gebruiken. Juist met deze kerstdagen!

Opa deed zijn ogen even dicht. Het was best vermoeiend om op zo’n kleine meid te passen en langzaam zakte hij in slaap.

 

Hij droomde dat hij zich in een wereld bevond, waar altijd de zon scheen en waar hij uitkeek over de open velden. Hij zag een bankje en ging daar op zitten en keek naar de bloemen in de meest verschillende kleuren. Vlinders fladderden van bloem naar bloem en opa zuchtte even. Het was ook zo fijn om hier te zijn.

“Mag ik naast u komen zitten?”

Opa keek verschrikt om en zag achter hem een prachtige witte Engel staan.

Opa knikte en keek verwonderd de Engel aan.

“Ik weet het antwoord op de vraag van uw kleindochter.

Het is een begin, maar niet minder leuk.

Als iedereen nou eens een kerstkaart of een klein cadeautje naar iemand stuurt die hij of zij kent. Zou dat niet al een klein beetje helpen?

Een mooie kaart met een mooi verhaal, of een gedicht, of gewoon een paar mooie woorden. Een klein cadeautje kan ook, het hoeft niet duur te zijn.

Het is een begin, maar iets kleins kan wel tot iets groots uitgroeien.

Een lief gebaar is altijd welkom, zeker in deze tijd van het jaar.”

Opa keek de Engel blij aan.

“Dat is een pracht idee, maar hoe krijg ik de mensen zover om mee te doen?”

“U heeft toch een Facebookpagina?” Opa knikte.

“Zet dan dit verhaal op uw Facebookpagina en laat het maar ontstaan.

Hoe leuk zou het zijn om een leuke kaart te ontvangen of een klein cadeautje.

Dan spreken we toch over naastenliefde?”

Opa straalde helemaal en bedankte de Engel voor dit inzicht.

 

Opeens schoot hij wakker en keek op zijn horloge en zag dat het maar een half uur later was. Hij stond op, liep naar de computer en logde in op Facebook.

Daar vertelde hij dit verhaal en een lieve vrouw reageerde hierop.

Ze zei dat ze eenzaam was en niet vaak bezoek kreeg.

Opa vroeg of hij haar een persoonlijk bericht mocht sturen en vrouw vond dit goed.

Ze spraken even met elkaar. De vrouw vertelde hem dat ze geen kinderen had en zich erg eenzaam voelde nu ze ziek geworden was. Opa kreeg haar adres en na een lang gesprek zeiden ze: “Fijne nacht en bedankt.”

 

De volgende ochtend zat opa aan de ontbijttafel. Hij had zich al netjes aangekleed en wachtte totdat zijn kleindochter beneden kwam.

Vader en moeder zaten ook aan de ontbijttafel. Opa had hen inmiddels verteld over de vraag van hun dochter en het antwoord dat hij in zijn droom had gekregen.

Het meisje kwam de keuken binnen en opa zei: “Ik heb een oplossing voor jouw vraag van gisteravond. Kom, kijk maar! Hij liep van tafel af en liet zijn kleindochter zien wat hij had gedaan.

Het meisje keek naar haar opa’s Facebookpagina. Ze zag dat hij haar vraag in dit verhaal had verwerkt en ze zag dat heel veel mensen die vrienden met hem waren hierop hadden gereageerd. Ze zag ook dat heel veel mensen dit hadden gedeeld op hun eigen Facebookpagina.

“Ik heb gisteravond met een hele lieve dame gesproken die eenzaam is.

Nu heb ik haar adres gekregen en ik stel voor om voor haar een mooie kaart te kopen. Eet snel je broodje op en trek dan je jas aan.”

Het meisje kon niet wachten. Ze nam snel een paar happen van haar broodje en trok snel haar jas aan.

“Dag papa en mama!”

Hand in hand liepen ze de winkelstraat in. Bij de winkels waar ze mooie kerstkaarten verkochten liepen ze even naar binnen.

Daar zochten de rekken door en uiteindelijk vonden ze een kaart met een mooie witte Engel erop.

Opa betaalde en ze liepen verder de winkelstraat in. Bij een klein winkeltje bleven ze staan. Opa zag in de etalage een klein fotolijstje met een gebloemde rand.

Ook deze werd gekocht. Eenmaal thuisgekomen, pakte opa een foto waar hij en zijn kleindochter samen op stonden en deed deze in het net gekochte fotolijstje.

Binnen in de kaart schreven ze beiden een paar lieve woorden.

Opa pakte het allemaal netjes in en zei: “Zullen we het samen op de post doen?”

Het meisje knikte en terwijl ze samen naar het postkantoor liepen keek hij trots naar zijn kleindochter.

Wat fijn dat zij hem die vraag had gesteld, en dat ze samen op deze manier het leven van iemand een beetje dragelijker konden maken.

Een klein gebaar uit een goed hart.

 

 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger