Als de zon wat hoger aan de hemel staat, en de eerste vlinders fladderen van bloem naar bloem, komt er een heel lief oud kaboutermannetje naar buiten zijn huisje uitgelopen.

Hij woont daar samen met een oude grijze muis in een holletje onder de stam van een dikke eik.

Het oude kaboutermannetje staat voor zijn huisje en kijkt eens naar de lucht.

Het beloofd een bijzondere dag te worden.

Achter zich hoorde hij wat geritsel en de oude kabouter keek achterom.

Hij zag de oude grijze muis wat slaperig naar buiten komen.

“Heb je goed geslapen?” vroeg de kabouter aan de oude muis.

De oude muis keek op naar de kabouter en glimlachte.

“Jij bent ook vroeg op vandaag?” vroeg de muis aan de kabouter.

“Ja, ik heb goed geslapen. Ik heb heerlijk gedroomd”, en de oude grijze muis keek de kabouter glimlachend aan.

De kabouter die nu nieuwsgierig was geworden zei: “Waar ging je droom dan over?”

De oude muis ging naast de kabouter staan en keek naar de vlinders die heen en weer fladderden.

“Ik heb gedroomd dat ik zeer binnenkort deze wereld verruil voor een andere wereld.”

De kabouter schrok.

“Maar je bent helemaal nog niet zo oud, waarom nu al?!”

Maar de oude grijze muis glimlachte weer. “Niet oud? Ik ben hier al veel langer geweest dan ieder andere muis.

Ik heb alles mogen zien, ik heb alles meegemaakt wat ik maar mee mocht maken.

Het is tijd. Maar mijn droom was nog niet afgelopen.

Jij ging met mij mee.” Nu schrok de kabouter weer.

“Maar dat kan niet!” schreeuwde hij het bijna uit.

Maar de grijze oude muis bleef de kabouter glimlachend aankijken.

“Maar toch is het zo”, zei de muis zacht.

De kabouter keek de muis met betraande oogjes aan.

“Maar ik wil nog zoveel zien en doen in deze wereld, ik wil nog niet naar die andere wereld!” De muis schudde zijn kopje. “Je hoeft ook niet weg.

Kijk”, zei hij liefdevol.

De kabouter keek in de richting waar de muis naar toe wees.

De zon stond nu wat hoger aan de hemel en langzaam veranderde het landschap.

Alles was serener, liefdevoller en bedenkt met een dun laagje goudstof.

“Wat is dit?” vroeg de kabouter verbaast.

“Dit is dé andere wereld, dit is het land van de Feeën.

Verbaast keek de kabouter in het rond.

Alles sprankelde en de liefde was zo voelbaar.

Hij zag de kleine bosnimfen van boom naar boom vliegen.

Ze verzorgden de struiken, planten en bloemen met een dun laagje van hun goudstof.

En de kabouter was zo verheugd en keek blij naar zijn oude vriend.

De oude muis lachte terug.

Een kleine Elf gleed van zijn paddenstoel, ze had een klein bosje met vergeet-me-nietjes in haar handjes, en ze vloog naar beide vrienden toe.

Voor hen bleef ze staan en zei: “Welkom in deze nieuwe wereld, de wereld van liefde”, en ze overhandigde hun de bloemen en maakte een lichte buiging, en vanuit het struikgewas kwamen alle dieren, Elfen en Feeën tevoorschijn en ze zongen gezamenlijk een welkomstlied.

En de oude grijze muis en de kabouter wisten dan ze in één van de mooiste werelden terecht waren gekomen, een wereld met alleen maar liefde.

Jolanda Rhijnsburger