Hij was boos! Hij was zo boos!

Stampvoetend zette hij zijn voeten op de grond.

Hij wilde de beste zijn. Nee, hij wilde eigenlijk nog beter zijn! Iedereen moest het zien! Zien hoe bijzonder hij was.

Hij was té aardig en deed té lief tegen iedereen die hij aansprak.

Oh ja, hij was altijd in het wit gekleed.

Hij schreef het ene boek na het andere over ‘zijn’ bijzondere missie.

Hij gaf seminars, webinars, een cursus hier en een cursus daar, en voor veel geld konden mensen hem persoonlijk benaderen voor een skype-gesprek.

Het geld stroomde binnen en een prachtig landhuis op Ibiza werd gekocht. Ook hier werden zijn trainingen gegeven.

Niet door hem persoonlijk, nee, daar had hij zijn volgers voor.

Volgers, die zijn hele traject hadden doorlopen.

Nu was de man boos.

Datgene wat hij de mensen had geleerd, werd nu verkondigd als onzin. Hij, die zoveel had gelezen.

Hij, die met iedere goeroe die hij kende diepe gesprekken had gevoerd. Hij, die alle cursussen had gevolgd.

Hij, die de wereld zou gaan veranderen, was boos!

Mensen kwamen minder, zijn seminars kon hij door te weinig belangstelling afzeggen en er belden en mailden steeds minder mensen.

En daar stond hij dan, voor wat eens zijn landgoed op Ibiza was.

De gouden ringen die hij bezat had hij verkocht en hij keek eens achterom naar het huis wat een paar uur geleden nog in zijn bezit was.

Hij had het zojuist verkocht.

Zijn volgers waren gevlucht en hij had niets meer.

Hij was nu helemaal alleen.

De man keek eens om zich heen.

Hij haalde een paar keer diep adem en het werd stil…

Het werd stil om hem heen.

Het werd stil in zijn lichaam.

Het werd stil in zijn hoofd.

Voor het eerst in zijn leven was hij één met alles.

Eén met de vogels, één met de zee, de wolken, de rots waarop hij zat. En hij besefte dat hij één van de rijkste mensen op Aarde was.

© Jolanda Rhijnsburger