Een vrouw ligt in haar bed.

Ze had nog even gelezen, maar nu had ze het licht uitgedaan en staarde naar het plafond.

Ze dacht aan haar moeder. Haar vader was al lang geleden overgegaan, maar haar moeder was niet in staat om de moeder dochter relatie te herstellen.

Van kleins af aan had haar moeder haar bekritiseerd en nu ze zelf een volwassen vrouw was, kwam ze erachter, dat hetgeen waar haar moeder kritiek op had, ze zelf had gedaan als jong meisje.

Haar schaamte en angst had ze overgebracht op de vrouw die nu in bed lag te huilen.

De vrouw veegde de tranen van haar gezicht.

Terugkijkend op haar leven, was er eigenlijk helemaal niets gebeurd waar zij zich voor hoefde te schamen, maar de angst en schaamte zat zo diepgeworteld bij haar vanbinnen, waardoor ze er maar niet van los kon komen.

De vrouw deed haar ogen dicht en vroeg aan haar Engelen: “Alsjeblieft, ik heb zoveel schaamte in me zitten, maar ik weet dat ik me nergens over hoef te schamen.

Mag ik vragen om deze angst en schaamte los te mogen laten? Dank u wel.”

De vrouw huilde nu zachtjes. Dit was niet haar pijn, dit was niet haar angst en schaamte die ze bij zich droeg, maar deze angst en schaamte was van haar moeder, en langzaam viel ze in een diepe slaap.

 

Ze kwam aan in een wereld van groen licht.

Het leek net alsof het Noorderlicht om haar heen danste en het voelde zacht en beschermend aan.

Overal waar ze keek zag ze dit dansende licht dat heen en weer waaierde.

Ook voelde ze dat ze hier niet alleen was en de vrouw keek wat scherper om zich heen.

Een man met een lang blauw gewaad en met haar tot op zijn schouders kwam haar kant op gelopen.

Hij vouwde zijn handen tegen elkaar aan, maakte een lichte buiging en zei: “Welkom mijn kind.

Je hebt gebeden of de angst en schaamte van je moeder verwijderd mag worden, omdat jouw moeder zelf deze angst en schaamte heeft gecreëerd toen zij jong was.

Ze was bang dat jij dezelfde fouten als zij zou gaan maken en ze heeft je daarvoor willen beschermen.

Alleen heeft ze dit niet uit liefde gedaan, maar vanuit angst, dat zij door jou weer beschaamd zou worden.

Uit angst dat mensen zouden zeggen, dat zij geen goede moeder en vrouw zou zijn.

Die angst heeft ze zonder dat jij iets hebt gedaan op jou geprojecteerd.

Dit heeft ervoor gezorgd dat ze jouw kinderlijke vrijheid in het ontdekken heeft belemmerd en jou daardoor heeft veranderd in een angstig meisje dat naar moederlijke liefde verlangde.

Je mag als kind fouten maken, je mag ervaringen opdoen die achteraf toch niet de juiste keuze blijken te zijn.

Dat hoort bij het bewustzijnsproces waar ieder mens mee te maken krijgt.

Je bent je er bewust van, dat jouw angst en schaamte helemaal niet van jou zijn, maar van je moeder, maar toch heb je er een half leven mee rond gelopen.

Dit is de bewustwording die je los mag laten, en de angst en de schaamte die je terug mag geven aan je moeder.

Zij is het die er nu naar mag kijken en dan pas kan het getransformeerd worden in liefde.

Jij hebt liefde voor je moeder, ook al kan je moeder die liefde niet voelen.

Dat geeft niet. Wanneer ze straks dit leven zal verruilen voor het hiernamaals, zal ze in gaan zien, dat ze haar rol goed heeft gespeeld, maar ook dat ze beslissingen anders had kunnen nemen. Jouw liefde voor haar zal ze dan gaan zien en dan zal ook zij los mogen laten.

Ik wil je vragen om hier rustig te blijven staan. Dan zal dit liefdevolle licht jouw angsten en schaamte bij je weghalen.”

De vrouw keek de man dankbaar aan en glimlachte door haar tranen heen.

“Dank je wel”, zei ze zacht.

 

De man hield haar hand vast, terwijl het groene licht op haar afkwam.

Het danste nu dicht om haar heen.

In het groene licht, zag ze kleine lichtflitsjes oplichten die haar lichaam zachtjes aanraakten.

Het leek alsof ze bij iedere flits voelde dat de zwaarte die ze in zich droeg wegebde.

Ze voelde er zoveel liefde voor terugkomen, waardoor ze stond te stralen in dit groene licht.

Er was een transformatie op gang gebracht, die niet alleen de angst en schaamte die ze van haar moeder had meegekregen wegzuiverde, maar alle angsten uit al haar levens. Ze voelde de opeenstapeling van angst en schaamte langzaam uit haar lichaam wegvloeien, ze voelde zich weer schoon.

Ze had zich nog nooit zo vrij gevoeld.

Ze was een andere vrouw geworden, zonder angst over dat ze iets fout deed en het gevoel van schaamte dat daar meteen achteraan kwam.

Langzaam trok het groene licht zich terug en danste weer in de ruimte.

De man pakte nu ook haar andere hand vast en zei: “Welkom terug mijn kind.

Je bent nu vrij en je mag je leven nu zelf inrichten op de manier zoals jij dat wil.

Wat wil je graag gaan doen?

Wat is het waarvan jij zegt, dat heb ik nu altijd willen doen, maar nooit gedurfd?”

De vrouw keek de man met een stralende lach aan en zei: “Ik wil mensen helpen die net als ik vastzaten in angst en schaamte.

Ik wil hen graag vertellen wat ze kunnen doen, zodat wij allemaal terug kunnen keren naar onze eigen innerlijke vrijheid.”

De man kinkte. “Mijn lief kind, jij mag je wensen uit laten komen.

Ga de wereld in en laat de mensen die innerlijke vrijheid voelen.

Het is tijd dat je uit de schaduw komt en je niet meer verschuilt in die angst en schaamte. Je mag jezelf zijn, een kind van onvoorwaardelijke liefde.”

 

Plotseling schoot de vrouw wakker. Ze keek uit het raam naar buiten en onder de walnotenboom zat de man in het blauw.

Hij stond op en langs de trappen in de tuin verdween hij uit haar gezichtsveld. En de vrouw voelde voor het eerst de onvoorwaardelijke liefde door haar lichaam heen stromen en ze was vrij.

 

 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger