Zodra wij de bocht doorzwemmen horen wij in de verte de waterval al.
Het ruisen van het vallende water, de mist die als een deken op en rond het water hangt, en de regenboog die de lucht kleurt.
Alles is in zoveel liefde met elkaar verbonden.
De stroming gaat sneller en we laten ons meevoeren.
Het voelt heerlijk om eens niet te hoeven zwemmen, maar je te laten leiden door de kracht van de energie van het water.
En dan, wanneer wij vallen, zijn we los van gehechtheden. Zijn we vrij en laten wij ons onderdompelen in het helende water van liefde.
Steeds sneller gaat het water. De stroming neemt je mee.
Je kunt niet meer terug en je kijkt verschrikt om je heen.
Kan ik me nog ergens aan vastklampen?
Is er nog iets in de buurt wat mij tegen kan houden?
Dan pas kom je tot het besef; ik moet me laten gaan.
Tegen de stroom in zwemmen heeft geen enkele zin!
Het zorgt alleen maar voor strijd en conflict in mijzelf en de wereld om mij heen.
Dan ga ik op mijn rug liggen en laat me meevoeren, ik geef me over.
En dan komt de vrije val.
Ik laat me vallen zonder strijd, zonder angst en zonder conflict.
Ik ben vrij!
© Jolanda Rhijnsburger/De Water-Engelen
