Een vrouw staat voor het raam en ze kijkt naar buiten.

Ze kijkt naar de eerste zonnestralen die op het grasveld achter het huis schijnen. 

Er ligt een dun laagje dauw op het gras, en ze ziet de minuscule dauwdruppels aan de grassprieten hangen.

De zon schijnt met zijn stralen door de dauwdruppels heen en als de vrouw goed kijkt, ziet ze dat er hierdoor een soort lichtshow is ontstaan. 

De vrouw is moe, maar ze trekt toch haar jas aan en loopt naar buiten.

Op het gras staan een paar oude stoelen die te oud zijn om nog te gebruiken voor gasten, maar nog te goed zijn om weg te gooien. 

Ze gaat op één van de stoelen zitten en kijkt naar de zon. Ze glimlacht. 

De zon beschijnt haar gezicht en haar lichaam en ze voelt dat de warmte van de zon door haar lichaam heen dringt. 

Heerlijk is dit en ze zucht een aantal keren diep in en uit.

Dan doet dan haar ogen dicht en met haar derde oog, die net even boven, maar precies op de plek tussen haar wenkbrauwen zit, maakt ze contact met de zon.  

Eerst is het nog even lastig om van binnenuit haar derde oog te vinden, maar met haar vinger wrijft ze even op haar voorhoofd.

Nu voelt ze de plek waar ze zich op moet concentreren en dat maakt het net even makkelijker. 

Ze voelt de zon door haar derde oog heen stralen. 

Het licht en de warmte vullen haar hoofd. 

De energie doet zijn werk als ze merkt dat haar lippen beginnen te tintelen en ze drukt met haar tong tegen haar gehemelte aan.

De liefdevolle energie van de zon stroomt via haar derde oog nu door haar keel richting haar hart. 

Deze zachte helende energie gaf haar een liefde die ze op deze aarde niet echt kon vinden. 

Haar hart vulde zich met de energie van de zon en ook hier voelde ze dat de druk hoger en hoger werd. Nu concentreerde ze zich op haar buik en net op het moment dat ze daar met haar gedachten naartoe ging, stroomde de energie door naar beneden. 

Het vulde nu haar hele lichaam en langzaam liet ze de energiestroom via haar benen de aarde in stromen. 

 

Ze was nu één met de zon. Hij gaf haar zoveel energie en liefde. 

Haar hele lichaam tintelde van ontspanning en langzaam werd ze meegenomen uit haar lichaam.

Ze voelde dat ze zweefde, maar haar gedachten waren gestopt. 

Ze gaf zichzelf volledig over aan de stralen van de zon. 

Ze voelde zich gedragen en geliefd. 

Ze voelde zich voor het eerst in haar leven verbonden met alles. 

Via haar derde oog zag ze beelden van mensen die haar lachend aankeken. 

Ze zag wateren die over prachtige planeten heen stroomden.

Ze zag de zon vanuit verschillende kanten naar haar toe schijnen, en ze keek om zich heen. Er was nu niet één zon die haar droeg, maar het waren er zeven.

Hun stralen kwamen samen en vormden in haar hart een energiebol die groter en groter werd. 

Deze energie kwam nu buiten haar lichaam en de vrouw lag nu in haar eigen hartlicht. Ze zweefde door de sterrenpoort en ontmoette met haar hart de centrale zon. Een deur ging open en ze zweefde naar binnen.

Een lichtwereld lag verscholen in de centrale zon. 

Een lichtwereld waarop ieder levend wezen, die deze hartliefde in zichzelf kon oproepen, was aangesloten.

De Meesters en Engelen applaudisseerden voor haar nadat ze binnen was gekomen.

Ze zag Feeën, Elfen en prachtige gouden wezens waar ze zoveel liefde voor voelde.

Ze was met ieder van hen verbonden en ze voelde zich voor het eerst niet alleen en eenzaam. Hier was ze volmaakt gelukkig. 

De onvoorwaardelijke liefde was hier te vinden.

 

De vrouw stond om haar heen te kijken. 

Ze zag zilveren bomen die op palmbomen leken. 

Ze zag de mooiste bloemen in de schoonste kleuren en de vrouw keek hier vol verwondering naar. 

Ze werd op haar schouder getikt en ze draaide zich om. 

Achter haar stond een Gouden Engel en hij straalde in het licht.

“Wat fijn dat je naar de centrale zon bent gekomen, dit is de deur naar andere liefdevolle werelden. Vanuit hier kun je andere werelden ontdekken, vanaf hier gaat de reis verder. Weet dat deze wereld hier in jezelf is. 

Ga er zo vaak mogelijk naar terug. Maak telkens weer deze verbinding. 

Hoe vaker je de verbinding maakt, hoeveel meer je mag ontdekken.” 

“Kom, ik breng je terug”, zei de Gouden Engel en hij legde zijn hand op haar hoofd.

 

Plots was ze terug in haar lichaam en terug in de tuin. 

Ze opende haar ogen.

Ze voelde de energie van de zon en ze bedankte hem.

De volgende dag zou ze hem weer ontmoeten en zou ze reizen op zijn stralen, een innerlijke wereld tegemoet.

 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger