Een jas staat voor bescherming.

Je pijnlichaam die om je lichaam heen zit bestaat uit onderdrukte levensenergie.

Het vangt alles op wat niet in balans is en niet natuurlijk is met wie je in werkelijkheid echt bent.

In werkelijkheid ben je een deel van God.

Dit pijnlichaam kan zo dik worden, dat er een moment komt dat je er wel naar moet kijken.

Je jas is te zwaar geworden….

Het onderzoeken wat het pijnlichaam allemaal heeft opgeslagen zal er voor zorgen dat je een rust mag ervaren.

Het loslaten van veelal het verleden, komt er een levensenergie vrij dat echt van jou is.

Je voelt je gelukkig, het leven gaat voor de wint.

Maar zodra je dit proces aan gaat, zal het Gods deeltje wat weer licht gezien heeft, meer jassen uit willen trekken.

Zo heeft het proces vele en diepe lagen.

En elke keer als je denkt, ik heb alles wel opgeruimd, komt er een diepere laag naar de oppervlakte en mag je het nogmaals overdoen.

Tot het moment, dat je niet meer denkt.

 Het denken is namelijk je pijnlichaam, je ego en heeft altijd de controle gehad en zal er alles aan doen om die controle terug te winnen.

Daarom is de processen van innerlijke zelf healing ook zo zwaar.  

Zie je jasmijn bloemen dat ben je een bevoorrecht mens.

Je staat onder Gods leiding en dat wil zeggen dat je gezien bent  door de hogere lichtwereld. Ook staat de jasmijn in verbinding met de maan en zal het je helpen om de vrouwelijk energie sterker te laten stromen.

 Druppel elke dag jasmijn olie op een plek waar je graag bent en het zal wonderen verrichten.  

Als we aan Jezus denken, dan denken we aan de man met het kruis.

De man die voor ons geleden heeft, de man die al onze zonden draagt.

Maar is dit niet een symbolisch iets, en is er misschien door de eeuwen heen niet veel aan dit verhaal veranderd,

waardoor we in iets zijn gaan geloven wat hij eigenlijk helemaal niet zo had bedoeld?

Bedoelde hij niet gewoon, dat wij als mens terug kunnen, waar we eens als ziel lang geleden van vandaan zijn gekomen,

de Hemel bij onze oer-vader en moeder?

En zal je dan niet eerst het Christus-licht in jezelf moeten gaan dragen, dat tussen de mens en de vader/moeder in staat?

(Alleen via mij kom je bij de vader)

Door het kruis van het leven en andere levens, karma en familie karma dat je door de vele levens met je mee hebt gedragen, los te laten.

En dat wij als mens net als hij het Christus-licht ook kunnen ontvangen, net als hij heeft mogen ontvangen?

En zijn er voor hem niet velen voor hem geweest, die het zelfde hebben gehaald, het Christusbewustzijn?

Door alle oude pijn, patronen, emoties die door de levens heen zijn verzameld op te ruimen, dat daarmee ruimte kan ontstaan, waar het Christusbewustzijn langzaam in mag dalen, waardoor je steeds dichter bij je Hogere zelf komt en de wereld waar je eens uit vertrok?

Het aanroepen van Jezus is fijn, maar als we niets veranderen aan onszelf, niet willen kijken naar onze gebreken, emoties, leugens, en onze vooroordelen, kan Jezus niet veel voor ons doen. Dat zal water naar de zee brengen zijn.

Waarom zou hij helpen, als wij niet inzien dat wij onszelf ook kunnen veranderen?

Wij zullen het de volgende keer gewoon weer doen en hebben niets van de les geleerd.

Ziet jezus dat wij wel willen veranderen, dan staat hij naast ons.

Hij ziet dan dat wij op het punt staat om ons leven om te draaien, hij zal ons dan het licht laten zien nu het in ons hoofd zo donker is.

Dan zal hij ons begeleiden met ons kruis wat wij dragen.

Hij zal die rozenkrans dat om ons hooft zit, en daar waar het denken ons de baas is, losser laten voelen, zodat de innerlijke stem van ons hart, het Christusbewustzijn ons zal lijden naar het weg van liefde.

Naar mijn mening was en is Jezus een Opgestegen Meester, die net als vele anderen met en voor hem, ons de weg naar het licht heeft laten zien.

Een weg die wij met ons allen kunnen behalen, door het hart te laten spreken en niet het hooft.