De weg naar het hart

Sommigen onder ons zeggen: ‘Ik ben spiritueel’. Maar wat bedoelen we hier nu mee, en wat is nu het echte pad naar innerlijke liefde?

Als je op het internet rondkijkt, zal je zien dat er heel veel aangeboden wordt op spiritueel gebied. Zo legt de één Tarot, Engelen en inzichtkaarten, en de ander geeft weer een cursus, waar je een diploma of certificaat voor kunt krijgen.

Er wordt ontzettend veel aangeboden en zo zijn er langzaamaan nieuwe Sjamanen, Indianen en Heksen opgestaan. Meesters in Quantum fysica, Kundalini, Reiki en Shamballa en we leren veel over onszelf.

Ik zeg niet dat deze vormen niet goed zijn, uiteindelijk brengt het datgene waar jouw ziel naar verlangt en nog wil ervaren, maar gaat het innerlijke pad niet verder dan dat?

 

We kennen allemaal de beelden en schilderijen van Jezus met zijn moeder Maria, en allebei wijzen ze met hun hand richting het hart.

Wij noemen dit ‘het heilig hart’, maar wat wordt daar nu mee bedoeld?

Dit is de deur naar onvoorwaardelijke liefde, het heilige licht dat diep in onszelf verscholen zit. Met dit licht ben je verbonden, vanaf het allereerste bestaan van jouw creatie.

 

Als je goed naar het heilig hart kijkt, dan zie je dat er doornen om het hart heen zitten. Dezelfde doornen die Jezus rond zijn hoofd droeg, voordat hij aan het kruis genageld werd. Deze doornen staan voor de uiterlijke pijn die wij als mens dragen, maar ook voor bescherming voor het hart en het hoofd, want via het hoofd kom je bij het hart.

 

Er is een deel in ons wat wij ‘ego’ noemen, en die ons de af-gescheidenheid van dit harts-licht laat voelen.

Een creatie die met ons is meegereisd vanaf het eerste moment van onze schepping, maar die nu pas tot werking kwam in deze wat lagere dimensie.

Dit stukje ego, zoals wij dit noemen, laat de keerzijde van liefde voelen in al zijn facetten. Wij als ziel/mens maken dus elke tegenstelling mee in de verschillende levens, totdat wij alles hebben meegemaakt en hebben ervaren.

Omdat wij iedere keer opnieuw geboren worden, zullen wij als ziel ook elke keer heel even iets mee moeten maken wat je in een ander leven al eerder hebt ervaren.

Dit gebeurt, zodat je de weg naar het hart sneller terug gaat vinden.

Wie gaat er nu op zoek naar onvoorwaardelijke liefde als alles goed gaat in het leven?

 

De gebeurtenissen komen in een sneltreinvaart en het verlangen naar onvoorwaardelijke liefde word met ieder leven groter.

Totdat het moment komt wanneer je zegt: “Nu is het genoeg”, en je gaat opzoek naar die onvoorwaardelijke liefde. Niet meer buiten jezelf, want daar heb je al vele levens in gezocht. Nee, je gaat het nu zoeken in jezelf, en dan zijn we begonnen met het bewandelen van de weg naar het heilig hart.

 

Net als de heenweg duurt de weg naar het hart lang, maar niet zo lang als de weg waar je alle ervaringen in hebt opgedaan.

Je hebt veel trauma’s en pijn opgelopen tijdens deze reis en je hebt ook anderen veel pijn gedaan. Die pijn zit als een dikke doornenstruik om je heen en iedere doorn is een ervaring. Jouw ziel laat weten waar je naar mag kijken, om het tenslotte los te laten. Je bevrijdt jezelf niet van binnenuit, maar je bevrijdt jezelf van buitenaf.

Omdat er in je hoofd een soort van overgave is gecreëerd, komt er langzaam een innerlijk weten naar de voorgrond en dat helpt je mee en word je innerlijke leraar.

 

Veel mensen gaan op dit moment op zoek naar antwoorden buiten zichzelf.

De vragen zoals: ‘Wie ben ik? Waar komen wij als mensen vandaan? Hoe is het Universum ontstaan?’, komen naar boven en we gaan op zoek naar religie en wereld geschiedenis. Alle onderwerpen, waar onze interesse naartoe gaat, zullen we onderzoeken. Ook de vraag;  ‘Zijn wij de enige ruimtewezens?’ En dan stuit je per ongeluk op theorieën, die regeringen voor de mensheid verborgen proberen te houden. Uiteindelijk merk je op dat het leuk was dit onderzoek naar antwoorden, maar ook dat al deze antwoorden ook in jezelf zitten.

Wij als ziel hebben dit in al die levens allemaal al zelf meegemaakt!

Dit innerlijk archief zit in ons DNA verweven en we keren weer terug naar de weg van het hart.

 

We komen andere mensen tegen en je laat mensen los en het lijkt net alsof je leven in een soort van stroomversnelling komt. Je lost veel oude pijnen in jezelf op door echt naar jezelf te kijken, het nogmaals te herleven om het tenslotte los te laten.

Soms doe je iets buiten jezelf, om los te komen van een bepaald stuk dat maar niet losgelaten wil worden, omdat er nog zoveel pijn aan vast zit.

Dan is de hulp die er dan op je pad komt, op dat moment de juiste hulp.

Je gaat door lagen van verdriet, pijn en angst en elke keer als je het in liefde hebt losgelaten komt ditzelfde stuk terug in een nadere vorm met nog meer kracht dan de vorige keer.

 

Dat wat wij ‘ego’ noemen, is een deel van ons.

Dat hoort bij ons, maar dat wil niet zeggen dat het niet goed is.

Dit deeltje heeft ons alle tegenstellingen laten voelen van onvoorwaardelijke liefde.

Onvoorwaardelijke liefde zelf kent geen tegenstelling, maar het ego wel.

Een voorbeeld…

Wij kennen allemaal deze tegenstellingen: warm-koud, licht-donker en Yin-Yang.

Zie dit plaatje. Yang is wit met een zwart stipje en Yin is net andersom.

Yin zijn wij die verdicht zijn met al onze ervaringen, en dat kleine witte stipje is de ingang naar onvoorwaardelijke liefde. Dat kleine witte stipje zorgt ervoor dat wij als ziel afgescheiden zijn van onvoorwaardelijke liefde, maar ver weg in ons onderbewuste weten, voelen we een verlangen naar eenheid en liefde.

Dit kleine witte stipje is de zendpaal in deze ‘donkere nacht van de ziel’ die liefde, onvoorwaardelijke liefde uitzend. Wij als mens hebben blinddoeken om en dolen rond, op zoek naar dit innerlijke verlangen dat ons roept. Wij zoeken het buiten onszelf, terwijl dit mooie liefdevolle geluk in onszelf zit.

 

Dit is natuurlijk wat de ziel wil ervaren, maar er komt een tijd dat we alles hebben ervaren en dan zal het zwarte van Yin langzaam licht gaan worden.

Het ego dat bij de mens hoort met al zijn tegenstelingen, angst en pijn is aan het veranderen. Het wordt minder de baas over het denken en het innerlijk weten neemt het langzaam van het ego over.

Het ego dat vele levens de baas is geweest over het denken en alle ervaringen die het heeft opgedaan, is aan het transformeren en word leger.

Oude pijnen en angst van alle ervaringen zijn ingezien en losgelaten, maar het geeft niet zo snel op. Het heeft altijd de controle over ons gehad en wil de controle terug en komt met datgene, waar nog niet naar gekeken is. Maar omdat wij als mens al zo ver in het licht verkeren, zien wij gelijk wat het ego wil, en wij ontdoen ook deze pijn en angst en laten het in liefde los. Langzaam verandert het ego in een liefdevol instrument dat onze hogere ziel aanstuurt.

 

Nu veel oude pijnen zijn losgelaten, is er veel veranderd in ons leven. Je leeft in een bepaalde liefdes-staat. Je ziet in ieder mens iets goeds, maar ook het stuk, waar diegene nog mee in onbalans is. Je veroordeelt niemand, je hebt onvoorwaardelijk lief. Het geduld dat je vaak op de proef heeft gesteld, is veranderd in Engelengeduld en je leeft in liefde met jezelf, en met de wereld en de natuur om je heen.

Je staat nu voor de deur van je heilig hart en het is niet meer op slot, maar net als de weg er naartoe, kent het vele lagen. Kleine deeltjes van angst en pijn die nog in jezelf aanwezig zijn komen naar de oppervlakte. Je hebt het gevoel dat je er bijna was, maar je ziet in, dat je nog maar voor de deur staat.

 

Je kijkt achterom, en je ziet dat deze weg van tegenstellingen zwaar, lang en vermoeiend was. Je ziet alles wat je als ziel hebt meegemaakt, tot aan het allereerste begin aan toe. Je ziet jezelf als wezentje dat hier voor het eerst op aarde kwam en uiteindelijk als mens in deze huidige vorm.

Je ziet jezelf als mens één met de natuur, maar met al zijn gevaren.

Je ziet jezelf in vele vormen en in verschilde levens.

Je ziet dat je wordt geliefd, gehaat, verkracht, mishandeld, verwaarloosd, vernederd, gehangen en verstoten en je kent ze allemaal. Op de weg naar het hart heb je ze allemaal achter je gelaten en nu sta je voor de deur van onvoorwaardelijke liefde.

 

De deur gaat een klein stukje open en een goudkleurig licht straalt naar buiten en laat een klein streepje licht door. Het is zo fel, zo liefdevol en je voelt de warmte en het thuiskomen, maar het is te sterkt! Je zou verbranden wanneer je hier in één keer naar binnen zou lopen. Het zal net als deze reis, stapje voor stapje gaan. Dan ga je in dit helende licht staan en geeft je over aan het licht. De warmte, de liefde en je hart en hoofd, eigenlijk  je hele lichaam wordt gevoed met dit heilig licht.

Het gevoel van thuiskomen is geen surrogaat. Dit is waar wij als mens naar op zoek zijn geweest. Dit is de weg naar onvoorwaardelijke liefde. Je staat met je ogen open en kijkt in het licht. Dan opeens zie je een hand van eenheid, de hand van God zoals wij dit noemen, en het raakt met één vinger jouw hart aan. Vanaf dat moment hoef je niet meer terug. Vanaf dat moment is jouw reis naar tegenstellingen voorbij.

Vanaf dat moment is onvoorwaardelijke liefde in jou geboren en je zal verder leven vanuit een energie die alleen de Opgestegen Meesters kennen die ooit, net als wij, hier op aarde geboren zijn.

 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger