Zodra de eerste zonnestralen over het land heen dwalen wordt een jonge vrouw wakker.
Ze kijkt uit het raam en begint te glimlachen.
Ze vind het fijn als de zon schijnt en dat ze dan haar dagelijkse rituelen kan doen.
Als het regent is de energie weer heel anders.
Niet dat die dan minder mooi is, in tegendeel, maar de zon verwarmt en laat een stille zachte vorm van liefde achter.
In tegenstelling tot de regen, die zorgt voor een versnelde energie van groei, waardoor de liefde van de zon nog groter aanvoelt.
Snel springt ze uit haar bed en wast zich bij de pomp die naast haar huis staat.
Het water dat rechtstreeks uit de bron komt is heerlijk verfrissend.
Wanneer ze weer binnen is, doet ze haar jurk en schoenen aan en steekt haar haar omhoog. Ze pakt een appel van de fruitschaal die op tafel staat en loopt haar tuin in.
Ze heeft een prachtige tuin gecreëerd in cirkels van verschillende hoogtes.
De kruiden staan in het midden van de tuin, omdat die beschermd moeten worden door middel van de andere hoogtes en gewassen.
Daarna komen de bladgroentes en de knollen.
De bloemen staan wat hoger, maar weer lager dan de struiken.
Ze heeft kleine paadjes tussen de gewassen door gemaakt, zodat ze overal goed bij kan. Om de cirkel heen, heeft ze fruitbomen staan met daar tussen de bessenstruiken.
Elk kruid, groente, bloem, struik of boom heeft zijn eigen energie en liefde, maar ook zijn eigen kwaliteit en identiteit.
De jonge vrouw kijkt naar de vier meditatie plekken die ze in de tuin heeft gecreëerd, waar ze kan zitten als ze contact met Moeder Aarde wil maken.
Deze plekken staan op de vier winstreken en zijn mooi aangelegd met gras en bloemen. Tussen de gewassen heeft ze kristallen, amethisten en roze kwarts steentjes neergelegd, zodat alle verbindingen en energieën als één aanvoelen.
Ze pakt haar mandje en loopt naar beneden, naar waar de kruiden groeien. Voorzichtig knielt ze voor hen neer.
Ze vouwt haar handen in elkaar en zegt: “Lieve Moeder, mag ik vandaag iets van uw kruiden gebruiken voor een speciaal iemand die het zo nodig heeft?”
Dan wacht ze heel even en voelt door haar lichaam een zachte tinteling stromen.
De Moeder heeft gesproken.
Ze doet alles voor haar kinderen om hen te helpen, als het vanuit onvoorwaardelijke liefde gebeurd.
De jonge vrouw pakt haar tangetje en zegt tegen het kruid: “Ik heb maar een klein takje nodig, zou je het aan mij willen afstaan?”
Het kruid zei niets, maar de Deva’s die aan waren komen vliegen, bevonden zich nu om het takje heen.
De vrouw knipte het takje af en de Deva’s gingen onmiddellijk aan het werk.
Ze strooiden wat goudstof op het afgeknipte takje, zodat het kruid geen pijn leed en dat het takje verder kon groeien.
Eén van de Deva’s kwam wat dichterbij en zei op een lieve, maar vrolijke toon: “Heb je nog meer nodig lief kind? Wij helpen je graag.”
De vrouw knikte en vertelde welke kruiden ze nodig had om een tinctuur voor een huidprobleem te kunnen maken.
De Deva’s vlogen meteen alle kanten op en vertelden haar welke kruiden goed waren voor deze kwaal, en bij ieder takje dat ze af mocht knippen, waren de Deva’s daar om het plantje te verzorgen.
Nadat ze alle kruiden had verzameld legde ze bij iedere kruid een kleine kristal neer.
“Dank jullie wel”, zei ze liefdevol.
“Onze Moeder en ik zijn jullie dankbaar”, en ze vouwde opnieuw haar handen.
Ze bedankte de Deva’s die weer wegvlogen en ze bedankte De Moeder voor haar gulle gebaar.
Er was een oude man die aan het rand van het dorp woonde.
Hij had haar eergisteren opgezocht en haar verteld van zijn kwaal.
Hij had een plek op zijn been die maar niet wilde genezen.
Zo had hij van alles geprobeerd. Hij was zelfs naar de priesteressen in de tempel geweest. Ze hadden hem een smeersel gegeven dat eerst goed werkte, maar na verloop van tijd kwam zijn kwaal toch terug.
Een paar dagen terug had hij de vrouw een bezoek gebracht, omdat mensen in zijn omgeving hem dit hadden aangeraden.
Zij had een andere manier van genezen.
De oude man had gehoord dat zij ook een kind van Moeder Aarde was, maar niet was opgeleid tot priesteres. Haar ouders hadden de veranderingen in de tempels gade geslagen en waren tot de conclusie gekomen dat dit niet de weg was voor hun enige dochter. Ze was samen met haar tweelingbroer naar een oude leerschool gegaan, een leerschool die nog zuiver aanvoelde.
Op deze school was iedereen gelijk en waren ze allemaal een orakel dat in een dieper contact stond met De Moeder.
Vele mensen kenden haar en hadden haar om hulp gevraagd. Zo ook deze oude man.
Hij had haar zijn kwaal laten zien, waarop ze had geknikt en gezegd: “ Kom over precies een week terug bij zonsopgang.”
Een week later had de vrouw tegen het einde van de dag de tinctuur klaar en het overgegoten in een klein flesje.
Ze liep ermee naar buiten, de tuin in en ging naar de kleinste cirkel die zich daar bevond.
Precies in het midden van de cirkel, had ze een gat in de grond gemaakt, waar ze de mooiste kristallen in had gelegd.
Heel voorzichtig legde ze het flesje op de kristallen en vroeg Moeder Aarde, om dit elixer nog meer energie en kracht mee te geven.
Langzaam werden de zonnestralen korter en de vogels in haar bomen zongen de mooiste liederen. De vrouw liep naar één van de meditatie plekken toe.
Ze ging zitten, sloot haar ogen en voelde meteen dat ze naar beneden getrokken werd, de Aarde in.
Ze wist inmiddels hoe Moeder Aarde haar verwelkomde.
Binnen in de Aarde zag ze de prachtige Moeder voor zich, met rood haar en ze droeg een groene jurk die was afgezet met robijnen.
“Mijn lief kind, zoals elke avond denk je aan mij en omring je mij met zoveel liefde.
Maar wat kan ik vanavond voor je betekenen?” en ze streelde liefdevol over de wang van de vrouw.
“Ik wilde vragen of u mij nog meer inzichten kunt geven, over wat ik aan de oude man mag doorgeven?”
De Moeder glimlachte en zei: “Ja, dat kan ik.
Vraag de oude man, wanneer hij morgen bij zonsopgang langskomt, of hij mee wilt helpen in de tuin. Leer hem de oude gebruiken van onze wereld.
Leer hem om dankbaar te zijn voor wat de natuur ons geeft.
Door in beweging te komen en in contact te komen met de natuur, zal hij ook in contact komen met mij.
De tinctuur en de energie van de tuin zullen hem niet alleen healen, maar ook werkelijk genezen. Dit is mijn inzicht mijn kind.
Ga en wij ontmoeten elkaar morgenavond weer.”
De Moeder gaf de jonge vrouw een zoen op haar voorhoofd en ze voelde dat ze langzaam terugkeerde naar de heldere nacht waar de maan vol aan de hemel stond.
De volgende dag bij zonsopgang stond de oude man voor de deur.
Hij had een stok in zijn rechterhand waar hij op leunde.
“Komt u binnen”, zei ze vriendelijk en liet de man op een stoel plaatsnemen.
“Het elixer heb ik midden in de tuin liggen, misschien is het fijn om deze samen te gaan halen?” De man keek verbaasd, dit had hij niet verwacht, maar stond toch moeizaam op.
Stapje voor stapje liep de oude man naar buiten en bij het zien van de tuin keek hij de vrouw verbaasd aan.
“Wat prachtig, heb je dit helemaal zelf aangelegd?” vroeg hij.
De vrouw knikte en zei: “Het is alleen heel veel werk en daarom wilde ik u vragen om mij te helpen.”
“Maar kind, ik ben oud en gebrekkig, het zou een eeuwigheid duren voordat ik het werk af zou hebben!”
Het gaat er niet om hoe snel u bent, maar om de hoeveelheid liefde en toewijding u aan deze tuin geeft. Iedere plant, bloem of boom heeft zijn eigen energie”, zei de vrouw en bukte bij een plant.
“Kijk”, en de man bukte nu ook.
Hij keek naar de plant en opeens verschenen de Deva’s en besprenkelden de plant met goudstof. Ze haalden een oud gestorven blad weg die op de grond gevallen was en vlogen daarna naar de oude man toe.
“Alleen aandacht en liefde is wat wij van u vragen, de rest van het werk doen wij.”
De oude man kon zijn ogen niet geloven en keek de vrouw verwonderd aan.
“Dit is magisch!” riep hij vrolijk.
“Wilt u mij helpen? U hoeft alleen maar met uw liefde en aandacht naar de plant, bloem of boom te gaan en de Deva’s doen de rest.”
De oude man liet zijn stok vallen. Hij ging op zijn knieën voor een plantje zitten en legde zijn handen er omheen en zag dat de Deva’s de plant verzorgden met hun goudstof en samen met hem de liefde bundelden tot één liefdevolle energie.
Nadat dit plantje voorzien was, kroop hij naar de volgende plant, en de volgende…
Tegen de tijd dat de zon hoog aan de hemel stond, bracht de vrouw de man wat water uit de bron en gaf hem een stuk brood met zelfgemaakte marmelade.
Nadat hij alles op had, vroeg ze hem om op te gaan staan.
Heel voorzichtig stond hij op, keek de vrouw met sprankelende ogen aan en zei: “Mag ik hier elke dag naartoe komen? Het doet mij zo goed en het lijkt net alsof ik nieuwe energie heb gekregen. Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld. Dank je wel.”
De vrouw glimlachte. “Bedank mij niet, maar onze Moeder.
Zij heeft mij verteld dat werken in de tuin voor u een helende werking zou geven.
Laat mij uw been eens zien?”
De man krulde zijn broekspijp omhoog.
De vrouw haalde het flesje tevoorschijn en sprenkelde een paar druppels van de tinctuur op de wond. Zachtjes depte ze de wond met een doekje, totdat de tinctuur goed was ingetrokken.
“U mag van mij hier elke dag komen, dan zal ik uw been verzorgen.
Het ziet er nu al veel beter uit dan een week geleden.
In contact staan met de liefde om ons heen zal wonderen verrichten, ook bij u.”
De oude man stond op en de vrouw gaf hem zijn wandelstok en samen liepen ze de tuin uit.
Elke dag bij zonsopgang liep de man naar haar huisje en hielp haar in de tuin.
Na een week had hij zijn wandelstok niet meer nodig en na nog een week was zijn been genezen.
Hij heeft daarna nooit meer last gehad en na vele jaren in liefde voor De Moeder en haar natuur geleefd te hebben, sliep hij vredig in.
Hij heeft zijn wereld een andere wending mogen geven, door te luisteren naar wat de natuur van hem vroeg, en gaf het zijn onvoorwaardelijke liefde, omdat hij deze terug kreeg van Moeder Aarde.
Geschreven door Jolanda Rhijnsburger
Reactie schrijven