De Water-Engelen

Vanaf het moment, dat de Water-Engelen op een morgen mijn wereld binnenzwommen, wist ik meteen dat dit een heel mooi verhaal zou gaan worden. De Water-Engelen namen niet alleen mij als schrijfster mee op reis, maar ook Sanne en Alba de Albatros. We maakten met elkaar de mooiste reizen, zagen de mooiste Hemelse sferen en voelden de liefdevolle energieën.

De Water-Engelen namen ons mee naar een wereld die voor velen nog gesloten is. In de Waterwereld mochten we zelfs getuige zijn van de paringsdans en de geboorte van de kleine Water-Engeltjes.

Als schrijfmedium keek en voelde ik door Sanne heen, en heb getracht de werelden in de Hemel zo beeldend mogelijk te omschrijven.

De Water-Engelen nodigen je uit om samen met ons op reis te gaan en dit Hemelse avontuur te beginnen.

Stap via dit verhaal een wereld van onvoorwaardelijke liefde binnen.

Een wereld van sereniteit, geluk en schoonheid.

Sluit de Water-Engelen in je hart. Ze willen je namelijk iets vertellen.

Ga je met ons mee? 

Liefs, Jolanda

Bij het voller worden van de maan, werden de Water-Engelen steeds onrustiger in hun slaap en begonnen heel zachtjes te neuriën:

“Hmmmmmm…Hmmmmmm...”

Zo ook deze avond. De vogels zongen hun laatste avondlied en de Water-Engelen gingen allemaal netjes naast elkaar in het water liggen.

Ze legden hun hoofdjes achterover, sloten hun oogjes en begonnen te neuriën: “Hmmmmmmm…Hmmmmmm...” 

Eerst neurieden ze heel zachtjes, maar hoe dieper ze in slaap vielen,

hoe harder het geluid werd.

Sanne wist niet wat dit betekende en kon er niet van slapen.

Ze wilde het aan de zwanenfamilie vragen,

maar ook zij waren al in een diepe slaap.

Opeens werd ze gevangen door het geluid.

Zachtjes humde ze met de Water-Engelen mee.

Ze raakte steeds verder in een diepe trance en samen met de Water-Engelen reisde ze naar de Waterwereld in de Hemel.

Ze keek om zich heen en zag daar in het water de Water-Engelen zwemmen.

Ze zwommen vanuit de rivier zo deze prachtige wateren binnen.

Sanne keek ernaar en zag dat ze hier net zoveel plezier hadden als in de rivier waar ze zojuist vandaan kwamen.

Alleen zagen ze er hier nog mooier uit dan ze eigenlijk al waren.

Sanne keek eens om zich heen.

Ze stond aan de rand van deze schitterende Waterwereld.

Alles was hier prachtig.

Zelfs de Engelen die haar met een glimlach begroetten, waren mooi en liefdevol.

Oh, er viel hier nog zoveel te ontdekken, dacht kleine Sanne.

Een Gouden-Engel kwam op haar toegelopen.

“Welkom mijn kind! Wat heerlijk dat je meegereisd bent. Ik heb op jou gewacht.

Jij hebt dezelfde liefde in je zitten als de Water-Engelen,

daarom mocht jij ze ontmoeten.

Ze hebben jou via hun geluid meegenomen naar deze wereld.

Dat doen ze eens per maand bij volle maan.”

Sanne was verbaasd en blij tegelijk.

De Gouden-Engel nam haar bij de hand.

“Kom”, zei hij en ze liepen gezamenlijk verder het Hemelrijk in.

Sanne had nog nooit zoiets moois gezien.

Het was hier warm en ze voelde zich hier veilig. 

Ze liepen over gouden paden en ze kwamen aan in Zomerland.

“Zomerland is een wereld waar ieder kind naartoe gaat.

Ze gaan daar naartoe als ze slapen of als ze overleden zijn”, vertelde de Gouden-Engel.

Sanne zag kinderen spelen en ze hadden net zo’n plezier als zij nu had bij de Water-Engelen.

“Jij zou hier ook naartoe gegaan zijn, als je wens om de walvissen en dolfijnen te ontmoeten niet zo groot geweest zou zijn.

Weet je nog, dat je een wens mocht doen toen je ziek was en ik je voorbereidde op het overgaan naar Zomerland?

Het was toch jouw wens om met de walvissen en dolfijnen te zwemmen?”

Sanne dacht even na en schudde haar hoofdje van nee.

“Wacht”, zei de Engel en streek met zijn hand over haar haar.

Meteen stroomde er een warme energie door haar heen en opeens herinnerde ze zich alles weer.

Ze was ziek en bang voor wat er ging gebeuren en toen op een avond stond deze Gouden-Engel aan haar bed.

Hij zei dat ze mee mocht om te kunnen zien waar ze straks naar toe zou gaan, Zomerland.

Ze had al gespeeld met de kinderen die daar verbleven en het was er heerlijk!

“Ik herinner het mij weer”, zei ze verdrietig en begon zachtjes te huilen.

De Gouden-Engel bukte zich voorover.

“Kijk mij eens aan”, zei hij en Sanne keek de Gouden-Engel met haar betraande oogjes aan.

“Het is mooi wat jij hebt gewenst.

De meeste kinderen wensen heel iets anders, maar jij hebt de wereld van de wateren gewenst en je zal er een heerlijke tijd hebben samen met de Water-Engelen.

Wanneer je alles gezien hebt, zal je hier naar Zomerland terugkeren, en ja, je kunt dan als het weer volle maan is, spelen met de vrienden die je nu gemaakt hebt.”

Sanne veegde de tranen uit haar ogen en omhelsde de Gouden-Engel.

“Dank je wel”, zei ze zacht.

“Nu begrijp ik waarom ik bij de Water-Engelen terecht gekomen ben.”

De Gouden-Engel knikte en pakte haar weer bij haar hand.

“Kom, ik breng je weer terug, de zon komt bijna op.”

Toen ze terug was gaf de Gouden-Engel haar een kus op haar voorhoofd.

“De volgende keer zal ik hier weer op je wachten”, zei hij en knipoogde naar haar.

 Nog voordat Sanne iets kon zeggen, zong een vogel zijn eerste lied en iedereen werd langzaam wakker.