Een man keek uit het raam en overdacht zijn leven.
Zijn jeugd, het moment dat hij zijn ouderlijk huis verliet.
Zijn verliefdheden, de vrouw waar hij mee trouwde.
Zijn prachtige kinderen en dat ze het nu goed hadden en hij daar geen zorgen meer over had.
Nu was hij alleen over met zijn vrouw en hij hield nog net zoveel van haar, als op de dag dat hij haar voor het eerst ontmoette.
De man voor het raam kreeg een glimlach op zijn gezicht.
De man voor het raam dacht aan zijn ouders, die al jaren geleden over waren gegaan. Eigenlijk wist hij zo weinig over hen.
Zelfs zijn broers en zusters konden hem weinig over hen vertellen. Wie was hij nu eigenlijk?
Wat is zijn voorgeschiedenis?
De man voor het raam overdacht al zijn gedachten.
Hoe kan ik mijzelf en mijn kinderen en kleinkinderen laten weten wie ik echt ben. Waar kom ik vandaan, wat en wie zijn mijn ouders en grootouders!?
De man voor het raam kreeg een idee.
Hij zou op zoek gaan, terug in de tijd, om zo zijn eigen familielijn uit te pluizen.
Misschien dat hij dan ook wel antwoorden kreeg over zichzelf.
De man voor het raam keek tevreden.
Over een tijdje zou hij zichzelf en zijn kinderen en kleinkinderen kunnen vertellen wie hij echt is en hen ook de antwoorden kunnen aanreiken over wie zij zijn.
Eén grote familie!
© Jolanda Rhijnsburger
Reactie schrijven