Een nieuw leven

Langzaam gingen haar oogjes open.

Een klein meisje lag in de armen van haar moeder.

Ze zag nog niet veel, alleen wat licht en donker.

Ze was zojuist geboren.

Het kleine meisje was zich bewust van wat er zojuist had plaats gevonden.
Ze had haar zieltje in dit kleine omhulsel gelegd en ze zal nu als mens door het leven gaan.

Haar laatste reis, naar deze prachtige Aarde met zoveel leed en angst.

Ze had nog heel even de tijd om alles nog een keer na te gaan. Nog heel even de tijd, totdat de sluier van het Hemelrijk neer zou vallen.

Nog heel even dat scherpe bewustzijn en dan zal het voorgoed verdwijnen, totdat ze de liefde voor zichzelf terug zou vinden in dit leven.
Ze moet zich er bewust van worden dat er nog meer werelden zijn die naast elkaar leven.

Nog heel even en dan stond ze er alleen voor.

Ze hoorde haar gidsen die meegereisd waren dicht bij haar. “Lieverd, vergeet nooit dat wij naast je staan. Vergeet nooit dat wij jou weer thuisbrengen.

Vergeet nooit dat de Hemel in jezelf ligt, en dat deze liefde je overal brengt waar je maar heen wilt.”

Het kleine kindje was het niet vergeten.

Nee, nu nog niet. Maar ze voelde de schemer naderen.
Haar gidsen klonken nu verder weg dan ooit.

Nog heel even hoorde het in de verte: “Wij staan altijd naast je. Vergeet dat nooit!”

En de sluier had de laatste woorden ingehaald.
Ze stond er nu alleen voor in deze grote wereld.
Het kleine meisje huilde zachtjes.

Ze had heimwee, maar ze wist niet meer waarnaar.

Haar nieuwe moeder gaf haar een zoen en zei: “Welkom mijn kleine Engel, ik heb op jou gewacht.”

En het kleine meisje snikte……

 

 

 

Jolanda Rhijnsburger