Een jonge vrouw keek uit het raam naar buiten.
Ze dacht aan haar moeder, die ze al jaren niet had gezien.
Het deed haar pijn en haar hart was gebroken.
Ze had van alles geprobeerd om met haar moeder in contact te komen, maar haar moeder bleef haatdragend.
De jonge vrouw voor het raam overdacht haar leven, terwijl ze naar de bloeiende bloemen buiten keek.
Tranen gleden langzaam over haar wangen naar beneden.
Ze draaide zich om en ging op de bank liggen.
Een warme deken drapeerde ze over zich heen en huilde zachtjes.
Ze legde haar hoofd op een kussen en langzaam gleed ze weg in een diepe slaap.
Opeens schoot ze wakker in haar droom.
Een zachte hand had haar aangeraakt.
Ze keek op en zag een prachtige vrouw voor zich staan.
De jonge vrouw kwam langzaam overeind en bleef met grote ogen de vrouw aankijken.
De vrouw kwam naast haar zitten en pakte haar hand vast en begon zachtjes te praten. De jonge vrouw was verast.
Haar stem was zo helder als water, haar huid was zo zacht als de wind, haar ogen glansden en sprankelden als de opgaande zon en haar liefde was zo fijn als het fijnste zand.
De vrouw vertelde haar een verhaal, een verhaal over ‘De Moeder.’
Een verhaal over onze moeder ‘De Moeder’ van iedereen.
En het mooiste stuk was het einde van het verhaal.
Het verhaal eindigde met dat iedereen in haar hart zat.
Ook jij, die nu geen moeder meer heeft, of die verlaten of verstoten is.
Zij luistert naar jou als jij praat, zij ziet jou als jij lacht of huilt.
Zij overspoelt je met haar liefde als je haar ook ziet.
Zij is ‘De Moeder’, de grootste, de liefste, de zachtste.
Zij is onze hoogste Moeder, en ze houdt ook van jou!
De jonge vrouw zat huilend naast de vrouw op de bank.
Al die tijd had ze haar hand vastgehouden.
Warme liefdesenergie stroomde via haar hand haar lichaam binnen.
Ze was niet meer de vrouw die zielig op de bank lag te huilen.
Ze voelde liefde voor zichzelf, voor haar eigen moeder en voor iedereen die ze kende en niet kende.
Ze keek de vrouw op de bank naast zich met glanzende ogen van blijdschap aan.
“Moeder, ik dank u voor dit prachtige cadeau.
Ik had niet gedacht dat ik zoveel liefde in mij had.
Nu ik weet en voel wat ik met deze liefde allemaal kan doen, zal ik opstaan en de wereld in kijken.
Ik zal kijken met uw ogen die zo glanzen als de zon.
Ik zal praten zoals u als een helder sprankelende waterbeek.
Ik zal mensen aanraken met mijn zachtheid en zal de liefde, die ik van u heb mogen ontvangen doorgeven, als fijne korrels zand.
Lieve Moeder, ik hoop zo dat ieder die dit leest hetzelfde zal ervaren, als wat ik zojuist van u heb gekregen.
En dat zij net als ik met een open blik de wereld in kijken.
Ook dat ze niet meer bang zijn en dat hun spelletjes mogen oplossen, maar ook, dat deze boodschap van u de wereld mooier mag maken.”
De vrouw op de bank huilde van blijdschap.
Haar ogen waren zo blauw als de zee.
De tranen die over haar wangen gleden waren zo groen als mos en haar liefde was als van een moeder.
Onvoorwaardelijke liefde!
Jolanda Rhijnsburger
Reactie schrijven