Lobke Marie opende haar oogjes en ze keek verschrikt haar nieuwe wereld in.
Een wereld die ze niet kende.
Ze stond op en keek vragend in het rond.
Ze was niet meer in haar ouderlijk huis, waar waren haar baasjes gebleven?
Ze wilde gaan rennen om hen te gaan zoeken, maar er kwam een hond naar haar toe gelopen.
Het was een hele mooie hond en ze glimlachte naar haar.
“Welkom!” zei de hond, “wij hebben op jou gewacht.”
“Kom snel mee, dan zal ik je nieuwe thuis laten zien.”
Nog met enige aarzeling volgde Lobke Marie de andere hond.
Samen liepen ze over paden van geel gekleurde steentjes.
De bomen en struiken verspreidden een sterke zoete geur.
Een geur de ze heel erg aangenaam vond.
“Kijk!” zei de hond, “we zijn er bijna.”
Ze keek in de richting van waar de hond naar toe wees.
Ze zag een heel groot grasveld, met ontzettend veel honden bij elkaar.
Ze waren allemaal blij en ze speelden en ze blaften van plezier.
“Oh, wat is het hier fijn!” zei Lobke.
“Oh kijk daar, daar loopt Zoë en hem ken ik ook nog, dat is Benno samen met Dotje!”
En ze keken samen naar de spelende honden.
“Kom, ik wil je nog wat laten zien”, zei de hond die haar begeleidde en samen liepen ze een woning binnen.
In deze woning waren allemaal kamertjes.
In elk kamertje hing een scherm aan de muur.
“Kijk”, zei de hond. “Hier kun je even naar je baasjes kijken.”
“Schrik niet, ze hebben ontzettend veel verdriet.
Dit verdriet gaat over, omdat ze weten dat je nu bij mij bent.”
Ze keek de lieve hond aan. “Ben jij dan Willemijn?”
Willemijn knikte. “Ja ik woonde voor jou bij hun. Ik heb ervoor gezorgd dat jij bij deze baasjes terecht mocht komen.
“Jij had het verdiend en het zijn hele lieve baasjes.
Ze hebben echt van mij gehouden en hebben mij geaccepteerd zoals ik was.
En ik kan je vertellen, ik was niet altijd braaf”, zei Willemijn luid lachend.
“Ze hebben jou met al hun liefde nog een leuk leven proberen te geven,
en dat is ze goed gelukt.
Ze hebben er alles voor gedaan om jou zo min mogelijk pijn te laten ervaren, en ze wilden graag dat jij alleen maar plezier en liefde had en kreeg tot het einde aan toe.
Dus wat je straks gaat zien is niet leuk, maar zie hoeveel ze van jou houden.”
Lobke Marie keek naar het scherm.
Ze zag haar baas, zittend aan de tafel. Hij staarde huilend voor zich uit.
Toen zag ze haar vrouwtje, wandelend met haar lieve vriendje Daan.
Het vriendje waar ze zoveel mee gespeeld had.
Ook zij huilde en haar grote vriend Daan liep verloren achter haar aan.
Het scherm ging weer dicht. Lobke Marie huilde zachtjes.
“Dit gaat voorbij. Ze zullen nu al hun liefde aan onze vriend Daan geven.
Hij zal met onze baasjes nog vele jaren heel erg hecht zijn.
Hij zal hem helpen bij zijn werk en hij zal haar de liefde geven die ze zo nu en dan zo mist.”
Lobke Marie keek naar het lege scherm en knikte.
“En wij”, zei Willemijn, “wij gaan ze net zo vaak opzoeken als we zelf willen”, en ze lachte luid.
“En als ze heel erg stil zijn, en dat kunnen ze, dan kunnen onze baasjes ons voelen.
Zo zijn we dan allemaal blij en een beetje verdrietig tegelijk.”
Lobke Marie knikte blij en samen liepen ze huppelend naar de spelende honden en blaften van plezier.
Ze bezochten hun baasjes elke avond voor het slapen gaan, waar ze sliepen voor hun bed op het warme kleed
naast hun oude vriend Daan, de Cocker Spaniël.
Jolanda Rhijnsburger.
Reactie schrijven
Reacties (zaterdag, 07 mei 2022 14:15)
Ineke (zaterdag, 22 januari 2022 14:38)
Zo mooi en dit raakt me heel erg. Vorig jaar 17 januari hebben we ons klein meisje Jinn moeten laten gaan, ze was 26 december pas 10 jaar geworden. Ik mis haar nog iedere dag, ik heb ook het gevoel dat ik via een lijntje ben verbonden met haar. Ze heeft wel een ander hondje op ons pad gestuurd en zijn daar ontzettend blij mee. Ik hoop wel dat ons klein prinsesje bij haar broertjes is die haar voor zijn gegaan. Basje en Jordy de yorkshire terriërs,Quincy en Joëll de maltezers, mis hun ook heel vaak. Ik hoop dat ze heel gelukkig zijn daar met zijn vijfjes en dat pa en ma voor hun zorgen. Dankjewel voor dit mooie verhaal, heeft mij veel troost gebracht.
#13
Lindsay (maandag, 29 november 2021 18:01)
Wauw heel mooi en hartverwarmend.. doet me heel veel want mijn soulmate tje mn hondje is begin dit jaar naar daar heengegaan en ook al geeft dat mij ergens rust dat hij nu geen pijn meer heeft en koester ik de vele mooie tijden toch is het gemis en verdriet iedere dag opnieuw aanwezig en zeker nu dat kerst en nieuw aankomt doet het extra zeer en slaap/droom ik slecht over hoe hij tegen die verdomde ouderdomskwalen vocht/afzag en het moment ik hem liet inslapen en de dierenarts zei zn hartje is gestopt wel ik typ dit al weer met tranen want dat moment stopte mijn hart/mijn leven toch ook wel mee.. Ik probeer ter ere van hem en andere dierbare zo veel mogelijk in licht en liefde te blijven en zeker in deze bizarre tijden al hoop ik van harte dat wanneer mijn tijd is om heen te gaan ik hun daar allen terug mag weerzien! ���
#12
Marianne (maandag, 29 november 2021 11:32)
Prachtig, de hondenhemel, waar alles goed is.��❤
Dank voor dit mooie verhaal
#11
Petra (maandag, 29 november 2021 11:32)
Ohhhh wat mooi
Dat maakt het verdriet iets gemakkelijker te dragen ❤️
#10
Ria (maandag, 29 november 2021 11:31)
Zo mooi en waar daar zijn onze lieve beestjes nu ook en ze spelen nu fijn allemaal samen met andere vriendjes ik denk nog dikwijls met liefde aan hun terug Het is een mooi verhaal en er is een dierenhemel daar ben ik van overtuigd ♥️�♥️��♀️�♀️
#9
Marie-Claire (maandag, 29 november 2021 11:30)
Zo een mooie verhaal ik weet dat mijn geliefde vrienden ook daar zijn en ja ik voel ze ook heel dikwijls bij mij ik mis ze heel erg bedankt voor de boodschap en de bevestiging ❤�
#8
Marjon (maandag, 29 november 2021)
Zo mooi en liefdevol..waar ook onze vrienden vertoeven op een mooie plek❤�
#7
Rudi (maandag, 29 november 2021 11:19)
Wat een verhaal,,mooi geschreven, dat kan je niet zomaar lezen zonder tranen.�,ik mis mijn drie lieverds en de lieve poezen ook ontzettend,,en hou ook zoveel van hen,,die zitten ook eeuwig in mijn hart..Marleen en Noa�❤.
#6
Linda (maandag, 29 november 2021 11:18)
Heel mooi gedaan jammer kunnen wij onze geliefde diertjes niet meer zien nu maar ik weet dat ze over mij waken RIP zacht schatjes mama blijft van jullie houden ���������
#5
Fen (zondag, 28 november 2021 13:56)
De tranen lopen alweer over mijn wangen , ik mis ze ook nog steeds . Bijna elke avond zit er een op schoot . � dank je lieve Jolanda . Een warme knuffel voor jou .❤��
#4
Jannie (zondag, 28 november 2021 13:08)
Ohhhh wat een mooi verhaal .
Was even slikken bij het lezen.
Hoop dat onze hondjes ook zo dartelen daar boven.
#3
Fabienne (zondag, 28 november 2021 13:04)
Wat mooi geschreven test. Beeld het mij zo in met ons aika. Een beagle. De schattigste. Mis haar enorm. Love you �❤️�
#2
Jacqueline (zondag, 28 november 2021 13:03)
Wat mooi Jolanda � en fijn dat we onze dierbaren (mensen of dieren) nog mogen en kunnen voelen/zien/horen. Zelf meegemaakt dat mijn moeder en ik ons hondje echt hoorde blaffen zoals toen ze leefde. Bizarre en mooie ervaring was dat. ❤
#1
Joke (zondag, 28 november 2021 13:01)
Wat mooiiii en wat een schitterend verhaal. Hier kreeg ik kippenvel van. Dank je wel voor dit moment ❤️
De Bock Sylvia (vrijdag, 05 augustus 2022 11:46)
Dankbaar voor jou prachtige verhaal Jolanda.
Het is een belangrijke ondersteuning voor veel mensen die in dit verwerkingsproces zitten...�